ilet

ILET m. bised.

• 1. Sëmundja e tokës, epilepsia. E zuri (i ra) ileti. Vdiq nga ileti. Sëmundje që i është bërë e zakonshme një njeriu, që nuk i hiqet dhe e zë herë pas here, sëmundje e vjetër. Njeri me ilet. Ishte me ilet.
• 2. kryes. fig. Huq; zakon, ves, cen. Me shumë ilete. E ka ilet. Iu bë ilet.
• 3. Të shtie iletin
• a) të mërzit shumë, të sëmur duke të mërzitur; të fut ethet;
• b) të tremb shumë.