hushkulur

HUSHKULUR mb. keq.

• 1. Që bredh poshtë e lart dhe nuk ngulet për të banuar në një vend, endacak; që s'ka një vend të përhershëm banimi. Njeri hushkulur.
• 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Mori për burrë një hushkulur.