hurdhë

HURDHË f.

1. Pellg i vogël me ujë të ndenjur, gropë me ujë; vend i thellë në rrjedhën e qetë të një lumi. Hurdhë e madhe (e vogël, e thellë, e cekët). Hurdha e mullirit. Zë peshk në hurdhë. Ra në hurdhë.
2. fig. Vendi rreth e rrotull, pellg. Hyn në hurdhën e tyre. Hurdha jonë ka luftuar.
Është hurdhë e pagjuajtur (pyll i pagjuajtur) shih te PAGJUAJTUR (i, e). Ai i hurdhës bised. euf. shejtani.