hundor

HUNDOR mb.

• 1. gjuh. Që shqiptohet duke kaluar ajri nëpër zgavrat e hundës, që shqiptohet me hundë; që ka hundorësi. Zë (tingull) hundor. Zanore (bashkëtingëllore) hundore. Theks hundor. Shqiptim hundor.
• 2. anat. Që ndodhet në hundë, i hundës. Kocka hundore. Flegrat hundore.
• 3. si em. ~E, ~JA f. ~E, ~ET gjuh. Zanore ose bashkëtingëllore hundore. Hundoret e shqipes.