hundaç

HUNDAÇ mb.

• 1. Që e ka hundën të madhe, të shtypur ose të ngritur përpjetë (për njerëzit).
• 2. Që flet me hundë; që del nga hunda, që shqiptohet me hundë. Njeri hundaç. Zë hundaç.
• 3. fig. Mendjemadh, hundëpërpjetë. Burrë hundaç.
• 4. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit (për njerëzit).