hundëçip

HUNDËÇIP mb.

• 1. Që e ka hundën të vogël e me majë. Djalë hundëçip. Vajzë hundëçipe.
• 2. fig. keq. Mendjemadh, hundëpërpjetë.
• 3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit (për njerëzit). Erdhi hundëçipja.