horr

HORR m. bised.

• 1. shar. Njeri me vese të këqija që sillet keq, pi ose luan kumar; njeri pa cipë e pa nder; rrugaç. Horr i horrave horr shumë i keq. Ishte horr i madh. Mos i beso atij horri!
• 2. vjet. Njeri i varfër e i këputur, ai që s'kishte asnjë dysh në xhep dhe e siguronte jetesën me të ardhura fare të pakta e të rastit (përdorej zakonisht nga shfrytëzuesit).
• 3. përçm. Njeri i pasur, po dorështrënguar e zemërngushtë, kamës që jo vetëm nuk u jep gjë të tjerëve, por edhe vetë rron keq.
• E bëri horr dikë e shau rëndë dikë, e turpëroi dhe e poshtëroi, e bëri rezil.