hasem

HASEM vetv.

• 1. Takohem me dikë a me diçka rastësisht e papritur, ndeshem. U hasëm në rrugë. U hasën me një fshatar. Hasen shpesh (dendur, rrallë). U hasën ballë për ballë.
• 2. fig. Më del përpara diçka e më pengon, ndeshem; gjendet, vihet re.
• 3. krahin. Zihem me fjalë me dikë, grindem. U hasën njëri me tjetrin.
• 4. vjet. Shkalem, shuplakem (sipas besimeve të pagane). U has nga hijet (nga xhindet).