harrohem

HARROHEM vetv.

1. Jepem aq shumë pas diçkaje, sa harroj ku jam ose lë mënjanë çdo gjë tjetër, zhytem thellë në një punë, mbetem pas diçkaje duke u shkëputur prej çdo gjëje përreth; habitem shumë, shastisem. Harrohet në punë. Harrohet në kujtime. Harrohet pas librave. U harrua pas zogjve. Harrohet duke luajtur.
2. Bie në një gjendje dremitjeje, kotem; më zë gjumi për pak kohë. U harrua plaku. U harrua nja një orë.
3. Qëndroj për shumë kohë diku larg; shkoj diku e kthehem shumë më vonë nga ç'më presin. U harrua në kurbet. M'u harrua djali. Ku u harrove kështu?
4. Shkoj kohën e heq mërzinë duke u marrë me diçka. Harrohem me djalin. Harrohej me tespihet.
5. bised. Matufosem, lenohem; prishem nga mendtë, çmendem. U harrua plaku.
6. vet. veta III. (zakon. me pjesëzën mohuese nuk, s'). Nuk mbahet mend, nuk kujtohet dot; (me një trajtë të shkurtër të përemrit vetor në r. dhanore) më del nga mendja. U harrua ajo fjalë (ajo kohë). S'i harrohet emri. S'harrohet kurrë. S'më harrohet ajo ditë.
7. vet. veta III. Del nga kujtesa, pushon së qeni shprehi, nuk përdoret më, lihet, humbet. Zanatin po s'e punove, harrohet. Zakonet e mira s'harrohen. Gjuha e nënës nuk harrohet.
8. Pës. e HARROJ.
Iu harroftë (iu shoftë, i humbtë) emri! mallk. shih tek EM/ËR,~RI.