harmoç

HARMOÇ I m.

• 1. bot. Pisha e butë. Pyll me harmoçë. Dru harmoçi.

HARMOÇ II m.

• 1. Llaç i shkoqur, i përzier me gurë të vegjël që kanë rënë prej mureve.
• 2. krahin. Hurdhë përroi; vend i gërryer a gropë e vogël zakonisht në shtratin e një përroi.