gjuhëmbajtur

GJUHËMBAJTUR mb.

• 1. Që i mbahet goja, që mezi flet, i belbët.
• 2. Që i mat fjalët, që është i përmbajtur në të folur, që nuk i lëshon fjalët kot; që nuk flet mbarë e prapë ç'i vjen për goje; kund. gjuhëlëshuar.