gjakhupës

GJAKHUPËS m. vjet.

• 1. Ai që vritej dhe nuk mund t'i merrej gjaku, sipas zakonit të hakmarrjes, sepse nuk i kishte mbetur asnjeri nga fisi ose sepse nuk dihej vrasësi.
• 2. Ai që priste dikë në besë dhe që vritej sipas kanunit nga i gjithë fshati, pa të drejtën t'i merrej gjaku.
• 3. Përd. mb. sipas kuptimeve të emrit. Shkoi gjakhupës. Mbeti gjakhupës.