furçë

FURÇË f.

ˈfuːɾt͡ʃə

1. Përdorëse me qime të dendura e të ashpra, me të cilën pastrojmë, lyejmë a fshijmë diçka. Furçë rrobash. Furçë dhëmbësh. Furçë këpucësh. Furçë rroje. Furçë gëlqereje. Pastroj (lyej fshij) me furçë.

2. tek. Vegël a diçka tjetër që ka formën e kësaj përdorëseje; vegël në një makinë elektrike, që bën kalimin e rrymës nga pjesët rrotulluese në ato të palëvizshme. Furçë thëngjilli (karboni). Furçë kontakti.

• I dha një furçë e lavdëroi për t'i bërë qejfin, i bëri një lëvdatë për ta marrë me të mirë, për t'ia hedhur etj.