fugë

FUGË I f.

1. zool. Femra e bengut.

2. fig. Vajzë trupvogël, e shëndoshë dhe e ngathët.

FUGË II f.

1. Zjarr, flakë. I vuri fugën. I doli fuga në majë (mbi çati).

2. Vapë e madhe, të nxehtë i madh. Fugë e madhe. Sot është fugë.

3. fig. bised. Hov, vrull.

• E bëri fugë dikë a diçka e dogji fare, e bëri shkrumb e hi. I vuri fugën diçkaje e rrënoi krejt, e prishi fare.

FUGË III f. krahin.

1. Vrap, fugim. E ka fugën të shpejtë. Merr fugë nxiton, ikën me vrap. Merr me fugë diçka nxitohet, e merr me vrap, ngutet.

2. Shtjellë, vorbull. Fugë ere. Fugë lumi.

3. përd. ndajf. bised. Menjëherë, shumë shpejt, fluturimthi. U nis fugë për në shtëpi. Erdhi fugë.

FUGË IV f.

1. Lodër fëmijësh: një kon prej druri me majë metalike, i cili mbështillet me pe dhe hidhet në tokë që të rrotullohet rreth vetes. Hedh fugën, përdridhet si fugë.

2. Lodër fëmijësh: një copë dërrasë, e lidhur me pe të fortë, me anën e të cilit rrotullohet në ajër.

3. Lodër fëmijësh: një bosht i drunjtë, i rrumbullakët e i dhëmbëzuar, i cili rrotullohet me anë të një doreze e trokëllin fort; rrake. Zhurma e fugës. Tund fugën. Luan me fugë.

4. tek. Pjesë e një mekanizmi në trajtë të rrumbullakët, që rrotullohet rreth një boshti. Fugë e madhe.