flamëngarë
FLAMËNGARË mb.
1. Që e zë shpesh sëmundja e tokës; si mallk. që e zëntë sëmundja e tokës, që i rëntë flama.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.
FLAMËNGARË mb.
1. Që e zë shpesh sëmundja e tokës; si mallk. që e zëntë sëmundja e tokës, që i rëntë flama.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.