favor

FAVOR m. libr.

1. E mirë a lehtësi e veçantë që i bëhet dikujt. I bëri një favor.

2. keq. Ndihmë, përkrahje a mbrojtje e padrejtë, që i bëhet dikujt; anësi, hatër. Bën favore. Nuk lejohen favoret.

3. Ndihmë a përkrahje që i jepet dikujt në të holla ose në sende të tjera; masë e veçantë për të ndihmuar zhvillimin e diçkaje. Favore për kooperativat bujqësore (malore).

4. Diçka që krijon mundësi e lehtësi pune a veprimi për dikë; dobi. Kishte në favor erën. Në favor të dikujt në dobi të dikujt, për të mirën e tij.