fatkeq

FATKEQ mb.

1. Që ka fat të keq, që e ndjekin fatkeqësitë, fatzi; që është për të ardhur keq a për t'u mëshiruar (për njerëzit); kund. fatmirë.

2. Që vjen me diçka të keqe, që sjell vuajtje e hidhërim, që sjell fatkeqësi. Ditë fatkeqe. Ngjarje fatkeqe.

3. Që përfundon keq, që nuk mbaron me lumturi. Dashuri (martesë) fatkeqe.

4. Përd. em. sipas kuptimit 1 të mbiemrit.