esh
ESH m. krahin.
1. zool. Iriq. U mblodh si esh.
2. fig. mospërf. Ai që i ngjan dikujt tjetër në pamje, në punë, në veprime etj. Mori eshin e vet. Ka gjetur eshi eshin janë të dy njësoj; ka gjetur rrasa vegshin.
ESH m. krahin.
1. zool. Iriq. U mblodh si esh.
2. fig. mospërf. Ai që i ngjan dikujt tjetër në pamje, në punë, në veprime etj. Mori eshin e vet. Ka gjetur eshi eshin janë të dy njësoj; ka gjetur rrasa vegshin.