endem

Shqip

endem vetv.

Nuk kam vendbanim të përhershëm dhe shkoj nga një vend në tjetrin për të gjetur ndonjë mjet jetese; e ndërroj shpesh vendin e banimit; jam endacak. Dikur të papunët endeshin qytet më qytet (fshat në fshat). Fiset shtegtare endeshin gjithë vitin.
Sillem poshtë e lart pa ndonjë qëllim të caktuar, sillem kot, bredh andej-këtej. Endet rrugëve. Endem andej-këtej (kot).
vet. veta III. Lëviz pa ndërprerje nga një vend në tjetrin (për dritën, për vështrimin etj.); përshkon. Drita endet nëpër oborr. Topi endet në gjithë fushën.