emërues

EMËRUES m. mat.

Numri i poshtëm i një thyese që tregon se në sa pjesë është ndarë një njësi. Emëruesi i thyesës. Kthej në emërues të përbashkët.

• Gjejmë një emërues të përbashkët libr. i sheshojmë, i rrafshojmë gjërat; biem në një mendim. Sjell (kthej) në një emërues të përbashkët libr. i sheshoj, i rrafshoj gjërat, gjej një bazë të përbashkët, i bëj të ngjashëm nga një pikëpamje.

EMËRUES mb. gjuh.

Emërtues.