durueshmëri

DURUESHMËRI f. libr.

1. Të qenët i durueshëm, vetia e diçkaje që u qëndron kushteve e veprimeve të jashtme pa u dëmtuar e pa u prishur, qëndrueshmëri. Ka durueshmëri të madhe (të lartë, të vogël, të ulët). Durueshmëria e metalit (e drurit). Durueshmëria kundrejt të nxehtit (të ftohtit). Kufiri i durueshmërisë.

2. tek. shih DURES/Ë,~A 2.