dot

DOT pj.

1. Përdoret në fjali dëftore mohuese për të përforcuar a për të zbutur mohimin, kur nuk janë mundësitë që të kryhet veprimi i shprehur nga folja. S'e ngre dot. Nuk e ha dot. S'e sheh (s'e dëgjon) dot. S'ngrihet dot. S'e kupton dot. Mos iu lut, s'vjen dot.

2. Përdoret në fjali pyetëse ose kushtore për të shprehur mundësinë ose pamundësinë e kryerjes së veprimit të shënuar nga folja. E bën dot? Ngjitesh dot? Po s'e mbarove dot, më thuaj! Në e kapsha (po e kapa) dot, e di unë si të bëj.