dhitem

DHITEM vetv.

• 1. Nxjerr jashtë organizmit pjesën e padobishme të ushqimit, dal jashtë, bëj nevojën.
• 2. Bëj nevojën në brekë, ndyhem (zakonisht për foshnjat).
• 3. fig. përçm., thjeshtligj. Kam frikë të madhe, mbush brekët nga frika.
• 4. fig. përçm., thjeshtligj. Pësoj humbje të rënd!, shkatërrohem, shpartallohem; marr fund me të gjitha.
• 5. vet. veta III fig. thjeshtligj. Prishet fare, bëhet për dreq; bëhet më keq se ç'qe në vend që të ndreqej, katranoset. U dhje fare puna.