dhëmballë

DHËMBALLË f.

• Secili nga dhëmbët e mëdhenj nga të dy anët e gojës që vijnë pas dhëmbëve të syrit dhe që shërbejnë për të përtypur e për të thërrmuar ushqimin. Dhëmballët e pjekurisë (e urtësisë, e diturisë) dhëmballët e syrit. Dhëmballët e veshit dhëmballët e syrit. Dhëmballët e syrit katër dhëmballët e fundit që dalin në moshën 18-25 vjeç e ndonjëherë edhe me vonë. Dhëmballët e poshtme (e sipërme). Dhëmballë e prishur (e krimbur). Më dhemb dhëmballa. Me ka mbledhur dhëmballa. Mbush një dhëmballë. Heq (shkul, thyej) dhëmballën.
• Me rrënjë e me dhëmballë shih te RRËNJ/Ë,~A. I shkuli (i tundi) dhëmballët (dhëmbët) dikujt shih te SHKUL. I nxori dhëmbë e dhëmballë shih te DHËMB,~I. I njoh dhëmbë e dhëmballë shih te DHËMB,~I. I ranë dhëmbë e dhëmballë (i ranë dhëmbët) shih te DHËMB,~I. E di ku i dhemb dhëmballa (dhëmbi) shih te DHEMB. Kur s'ha kumbulla, s'të mpihen dhëmballët (dhëmbët) fj.u. shih te MPIHEM.