dëbim
DËBIM m.
1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve DËBOJ, DËBOHEM. Dëbimi i armikut.
2. drejt. Largimi i një të dënuari nga vendbanimi, duke e ndaluar ose jo të qëndrojë në një ose në disa vende të caktuara.
DËBIM m.
1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve DËBOJ, DËBOHEM. Dëbimi i armikut.
2. drejt. Largimi i një të dënuari nga vendbanimi, duke e ndaluar ose jo të qëndrojë në një ose në disa vende të caktuara.