vegjë

VEGJË f.

1. kryes. Vegël e madhe prej druri, me katër këmbë dhe me pajisjet e nevojshme, që përdoret nga një njeri për të endur pëlhurë ose qilima, avlëmend; tezgjah. Krehri i vegjës. Punon në vegjë. Ngrehu (vuri) vegjët. Bën vegjë end, bën pëlhurë.
2. Vjegë, vegë.
Bën vegshin e s'i vë vegjën (vjegën) shih te VEGSH,~I. Ia ka shtrënguar vegjës (avlëmendit) shih te SHTRËNGOJ.