parashutë

PARASHUTË f.

• Mjet i bërë prej pëlhure të fortë, të lidhur me litarë nëpër cepa, që mbahet i palosur e hapet në ajër si çadër dhe që shërben për t'u hedhur nga një aeroplan e për të rënë ngadalë në tokë. Parashutë mëndafshi. Parashutë aeroplani mjet i tillë, që shërben për të ngadalësuar shpejtësinë e aeroplanit kur prek tokën. U hodh (ra) me parashutë. Mbledh (palos) parashutën.