opozitë

OPOZITË m.

• Veprimtari politike, që është kundër pikëpamjeve a kundër politikës së një partie, të një qeverie, të një organizate etj. ose kundër pikëpamjeve të shumicës në një parti, organizatë, parlament etj. (zakonisht në vendet borgjeze në luftën që bëhet ndërmjet grupeve të ndryshme për të marrë fuqinë); grupi i njerëzve, i rrymave, i partive a i organizatave politike që zhvillon një veprimtari të tillë. Opozitë politike. Opozitë parlamentare. Opozita demokratike (përparimtare). Partitë (udhëheqësit) e opozitës. Bënte pjesë në opozitë.
• Jam (qëndroj, ndodhem, vihem) ne opozitë me dikë a me diçka libr. nuk jam i një mendjeje me dikë, e kundërshtoj, kam pikëpamje të kundërta me të për një çështje të rëndësishme.