kthesë

KTHESË f.

• 1. Vendi ku një rrugë, një lumë etj. kthehet a e ndërron drejtimin, bërryl rruge, lumi etj. Kthesë e vështirë (e rrezikshme). Kthesë e madhe (e vogël). Kthesë e fortë (e butë). Rrugë me kthesa. Mori kthesën. Kaloi kthesën. E priti te kthesa.
• 2. fig. Ndryshim i madh e i menjëhershëm në zhvillimin e diçkaje a në qëndrimin sjelljen e veprimet e dikujt. Kthesë vendimtare (rrënjësore). Kthesë historike. Shënoi kthesë. Viti i kthesës së madhe. Bëj kthesë ndryshoj qëndrimin a sjelljet (zakonisht për mirë), kthehem në rrugë të drejtë.
• 3. muz., vjet. Refren. Këndoi kthesën.
• Kthesë (me) plug shih te PLUG,~U.