pastrehë
PASTREHË mb.
- 1. Që nuk ka strehë; i zbuluar (për një ndërtesë).
- 2. fig. Që nuk ka shtëpi, që nuk ka ku të banojë, i pashtëpi; shumë i varfër, i këputur. Njeri i pastrehë. Fëmijë i pastrehë.
- 3. Përd. em. sipas kuptimit 2 të mbiemrit.
PASTREHË mb.