ciknë
Shqip[redaktoni]
Ciknë f.sh. -
- Acar. Ciknë e madhe. Ciknat e dimrit (e vjeshtës, e pranverës). Ditë me ciknë. Ben ciknë. Fillojnë ciknat. Brymë që bie në mot me acar. Zë ciknë. Mbulohet me ciknë.
- Pjesa e djegur e gjellës a e qumështit, që është ngjitur në fund të enës. Zë ciknë gjella.
- Iu bënë trutë ciknë u budallallos; u matufos.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0