bungajë
Shqip[redaktoni]
Bungajë f.sh. -
- Pyll me bungje. Bungajë e dendur.
- fig. Punë e ngatërruar dhe e errët, çështje që është vështirë të zgjidhet. Hynë në bungajë.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0