brumtë
Shqip[redaktoni]
Brumtë mb. -
- Që është gatuar me brumë, që është mbrujtur me tharm, i mbrumë. Bukë e brumtë.
- Që përmban shumë brumëra, që është bërë prej brumi. Ushqim i brumtë. Ëmbëlsirë e brumtë.
- I butë si brumë; i zbrujtur, i brumëzuar. Dardhë e brumtë. Lëndë e brumtë.
- fig. I fryrë e i qullët, që ka pamjen e brumit të ardhur. Fytyrë e brumtë. Njeri i brumtë.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0