brejtur
Shqip[redaktoni]
Brejtur mb. - Që është ngrënë në një vend, që është grirë vende-vende; që është dëmtuar nga brejtja. Libër i brejtur. Jakë e brejtur. Dhëmb i brejtur. Dru i brejtur.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0