bof
Shqip[redaktoni]
Bof onomat.bised. -
- Përdoret kur shprehim një veprim të menjëhershëm, të shpejtë e të papritur; brof.
- përd. kallëzues. Vij papritur, ia beh. Ai bof te dera.
- Ia bëri bof plasi nga inati, nga dëshpërimi ose nga mërzia.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0