birçe
Shqip[redaktoni]
Birçe m.sh.bised. -
- përk. Djalë i ri; bir.
- mospërf. Djalë i përkëdhelur, djalë të cilit nuk i pëlqen shumë të punojë; i biri i botës, tjetri. Ai birçja nuk punonte. S'e prishte rehatin birçja.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0