betuar
Shqip[redaktoni]
Betuar
I mb. -
- keq. Që nuk pajtohet kurrë me diçka, që qëndron deri në fund pa u lëkundur në të vetën, që nuk heq dorë kurrë nga qëndrimi i vet (për kundërshtarët). Armik i betuar.
- vjet. Që ka bërë betimin për diçka.
II m.sh.drejt. - Qytetar, që merr pjesë si anëtar gjyqi në shqyrtimin e disa çështjeve, sipas ligjeve të së drejtës borgjeze. Gjyqi i të betuarve. U caktua i betuar.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0