barkmadh
Barkmadh mb. -
- Që e ka barkun të madh; me trup të ngjallur e me bark të kërcyer. Njeri barkmadh. Vozë (barkë, shishe) barkmadhe.
- Që ha shumë, grykës.
- fig. Që pasurohet në kurriz të të tjerëve, i pasur, shfrytëzues. Tregtarët barkmëdhenj.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit. Barkmëdhenjtë e pangopur.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Prononcimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë rrjedhëse[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0