bëtajë
Shqip[redaktoni]
Bëtajë f.krahin. -
- Frikë e madhe, lemeri; diçka që të ngjall frikë ose që sjell fatkeqësi; poterë. I zuri bëtaja. Vinte gjylja me bëtajë.
- euf. Sëmundja e tokës, epilepsia. Bar bëtaje. E nget bëtaja. I rëntë bëtaja! mallk.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0