bëltacë
Shqip[redaktoni]
Bëltacë f.sh. -
- krahin. shih bëltajë,~a. Bëltacat e kungullit. U bë buka si bëltacë.
- Shtresa si llurbë a si pelte, që zë uthulla e ndenjur, shtrati i uthullës.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0