çoroditur
Shqip[redaktoni]
Mbiemër[redaktoni]
- Që ka humbur vetitë e mira e thelbësore, që është prishur, i zvetënuar.
- Njeri i çoroditur.
- Që është trullosur dhe ka hyrë në rrugë të gabuar; që është i hutuar dhe nuk di nga të shkojë e si të veprojë.
- Rrinte i çoroditur.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0