ultratingull

Nga Wiktionary

ULTRATINGUJ m. fiz.

  • Tingull, valë që ka frekuencë shumë të madhe ( mbi 20.000 Hz ). Tingull që krijohet nga lëkundje me denduri shumë të lartë dhe që nuk kapet dot nga veshi i njeriut. Valët e ultratingujve. Aparat me ultratinguj. Përdorimi i ultratingujve. Mjekim me ultratinguj. Nxjerr (lëshon) ultratinguj.

"Perdorimi i utratingujve" Ultratingujt nuk dëgjohen,megithatë janë shumë të dobishëm.Gratë shtatzëna nuk mund të bëjnë analiza me rreze rënteg,sepse ato dëmtojnë si fëmijën ashtu edhe nënën.Në vend të tyre doktorët përdorin ultratingult për të marrë pamje të femijës e për të ndjekur zhvillimin e tij.