shpifem

SHPIFEM vetv.

• 1. vet. veta III. Del në shesh vetvetiu e pa kuptuar, shfaqet a vjen papritur; shkaktohet, ndodh. Nga u shpif ky njeri? Iu shpif një ari. Një viti u shpif karkaleci. Se nga u shpif një gjarpër. Iu shpifën ethet. Iu shpif një kollë. Iu shpif një mizë ullirit. Iu shpif në ëndërr.
• 2. (me një trajtë të shkurtër të përemrit vetor në r. dhanore). Më hyn data, tmerrohem, trembem shumë, më shpallet. Iu shpif nga ai njeri. Iu shpif mortja.
• 3. Pës. e SHPIF.