regjencë

Nga Wiktionary

REGJENCË f.

  • Sundim i përkohshëm (në një monarki) i një regjenti ose i një këshilli kur mungon mbreti ose kur mbreti është i mitur; funksioni i një regjenti a i këshillit që kryen këtë detyrë; koha sa zgjat ky funksion; selia e regjentit. Kryetar (anëtar) i regjencës. Këshilli i regjencës. Në kohën e regjencës.