pupë

PUPË I f. bised.

1. Tufë e vogël prej diçkaje; xhufkë. Pupa pambuku. Pupa bari (duhani). Fes me pupë. Shami me pupa.

2. Veshul, bistak. Pupë rrushi.

PUPË II f. bised.

1. Kërcim me të dyja këmbët të bashkuara. E kapërceu me dy pupa. E arriti me dy a tri pupa e arriti shpejt.

2. Mënyrë vrapimi me këmbë të bashkuara, duke hedhur në fillim dy të parat pastaj të prapmet (për kuajt). E ka lëshuar kalin në pupë.

3. Hap. I ka pupat të gjata.

PUPË III f. kryes.

Këpucë të vogla e të buta për foshnja, zakonisht prej lëkure të hollë a prej cohe. Pupa të bardha. Një palë pupa. I mbathi pupat fëmijës.

PUPË IV f.

1. Pjesa e prapme e anijes a e barkës, kic. Pupa e anijes (e vaporit, e lundrës). Qëndronte në pupë. E ka erën në pupë.

2. Pjesa më e ngritur në bordin e një anijeje. Velat (kabinat) e pupës. U ngjit (doli) në pupë.

3. Pjesë e ngritur e një mjeti, ku zakonisht ulen. Pupa e karrocës. U ul në pupë.

4. fig. bised. Rregull, terezi. E ka në pupë me të. I kishte punët në pupë.

PUPË V f. zool.

Pupëz.

PUPË VI f. biol.

Larva e disa kandrrave, e mbështjellë me një fshikëz të mbyllur; fshikëza e vogël e larvës së këtyre kandrrave. Faza e pupës. Dimëron në pupë.