mestar

Nga Wiktionary

MESTAR m. vjet.

  • 1. Ndërmjetës për të pajtuar njerëzit, për të shuar grindjet a mosmarrëveshjet ndërmjet dy palëve, për të ndrequr ndonjë punë etj.; mesës. Fusnin mestarë. Mallin e ndanin me mestar.
  • 2. etnogr. Mbles, lajmës.