koklavitem

KOKLAVITEM vetv.

• 1. vet. veta III. Ngatërrohet (një fije etj.); I prishet radha, bëhet lesh e li; pështjellohet; kund. shkoklavitet. U koklavit vetë (litari, filli).
• 2. vet. veta III fig. Ngatërrohet keq një çështje, ndërlikohet e bëhet e vështirë për ta zgjidhur; kund. shkoklavitet. U koklavit keq.
• 3. fig. Përzihem në një punë, ngatërrohem keq në të. U koklavit pa dashje në atë çështje.
• 4. Pës. e KOKLAVIT.