karkacul

Nga Wiktionary

KARKACUL mb. bised., keq.

  • 1. I gjatë dhe i hollë (për njerëzit e për sendet).
  • 2. I veshur keq, i veshur me rroba të grisura, i rreckosur; që s'ka rroba në trup, lakuriq.
  • 3. përd. ndajf. Pa asnjë rrobë në trup, lakuriq. Mbeti karkacul.
  • 4. Përd. em. sipas kuptimeve 1, 2 të mbiemrit (për njerëzit).