kësmet

KËSMET m. bised.

• Fat i mirë; fat. Me kësmet! ur. Shëndet e kësmet! ur. E pati kësmet. I solli kësmet. Doli për kësmet doli për të gjetur fat të mirë, për të fituar. Si të jetë kësmeti. Kësmeti është në dorë të njeriut. fj. u.
• Iu bë kësmet (fat, risk) shih te BËHEM. I doli kësmeti sipas paragjykimeve: e gjeti burrin; u fejua a u martua, i doli fati (për vajzat).