kërcitje

Nga Wiktionary

KËRCITJE f.

  • 1. Veprimi sipas kuptimeve të foljes KËRCAS.
  • 2. Zhurma që dëgjohet kur thyhet një send, kur përplaset ose kur kërcet diçka; krismë, kërcëllimë. Kërcitje e dobët. Kërcitjet e akullit.